மன்பதை கொண்ட தேசியவிலங்கு

ஆபிக்க காட்டிலே
அடர்ந்த மரங்கள் உள்ளன
அகவும் அலறும் பறவைகள்
அந்தக் காட்டில் உள்ளன
கொடு விலங்குக் கூட்டங்கள்
கொத்தித் தின்னும் கழுகுகள்
கொண்ட அடவி தன்னிலே

புள்ளிச் சிறுத்தைப் புலியது
எங்குமலைந்து திரிந்தது
வயிற்றுப் பசியைப் போக்கவே
அங்குமிங்கும் பார்த்தது
அங்கே குரங்கைக் கண்டது
அதனை வேட்டையாடவே
அணியமாகிக் கொண்டது

அக்குரங்கின் மடியில்பால்
அணைத்தபடி குருளையும்
அருந்திக் கொண்டு இருந்தது
அதனைக் காணா புலியதும்
வேட்டையிலே இறங்கிற்று
வேகமாக தாயதை
விழுத்திக் கொன்று விட்டது
கொன்ற அந்தக் குரங்கினை
கொண்டு சென்று மரத்திலே
தின்ன எண்ணிக் கொண்டது

ஒட்டிக் கொண்டு தாயதன்
உடம்பினோடு கிடந்தது
இடறுபட்டு வீழ்ததும்
குரலை எழுப்பிக் கிடந்தது
இரண்டொருநாள் பிறந்ததால்
ஏதும் செய்ய முடியலே

குரலைக் கேட்ட புலியது
குணத்தை மாற்றிக் கொண்டது
அன்புகொண்டு தாயைப்போல்
அரவணைக்க தொடங்கிற்று
அருகில் இருந்து பரிவுடன்
குருளை தன்னைக் காத்தது

காட்டு நாய்கள் வந்தன
கொடிய கூச்சல் போட்டன
உறுமிச் சிறுத்தை சீறவே
ஓட்டம் பிடித்தகன்றன
தாயை இழந்த குருளைக்கு
தானே தாயுமாயிற்று
நாவால் நக்கி குட்டிபோல்
நன்றாய் வளர்க்க எண்ணிற்று

என்ன சொல்வேன் தோழர்காள்
எண்ணமெல்லாம் குருளைக்காய்
ஏங்கித் துடித்ததென் மனம்
வேண்டுமென்றே மதத்துக்காய்
மாந்தயினத்து குழந்தையை

அழிக்கும் அரசை என்சொல்வேன்?
அழிக்கும் அரசை என்சொல்வேன்?


குறிப்பு: இது கற்பனையல்ல காட்சி
_ச.உதயன்_

நடுகல் வழிபாடு

பூக்களைக் கோர்த்து வைக்கும்
கார்த்திகை மாதம்
பாக்களைச் சாற்றி வைக்கும்
கார்த்திகை மாதம்
சுட்டிகள் நிரைவகுக் கும்மே
கார்த்திகை மாதம்
சொந்தங்கள் கூடும் திங்கள்
கார்த்திகை மாதம்

நடுகல் வழிபாடு
நடக்கும் காலம்
நெஞ்சிலே சூளுரைக்கும்
நேரிய காலம்
நாயகன் கொள்கையினை
உரைக்கும் காலம்
நம்வீரர் மாதவங்கள்
உணர்த்தும் காலம்

உத்தம மறவர்தாம்
உதிர்ந்த போதும்
உயிரினை உதிரத்தை
ஊற்றினார் பாரும்
எத்தனை இடர்வரினும்
எமக்காக நின்று
எத்துணை புரிந்தார்கள்
எம்நிலம் வென்று

எந்நன்றி கொன்றார்க்கும்
உய்வுண்டாம் தமிழா
செந்நன்றி மறந்தேதான்
வாழ்வது முறையா
சந்தன மேனியர்தம்
கல்லறை சென்று
சிரம்தாழ்த்தி வணங்குவோமே
சீரோடு நின்று

கார்முகில் அகன்றோடும்
கங்குலும் விலகும்
பாருங்கள் ஒருநாள்நம்
பைந்தமிழ் ஒலிக்கும்
ஒலிக்கின்ற காற்றோடு
ஓசையாய் கலந்து
தமிழீழம் நிறைப்பார்கள்
தமிழோடு வாழ்ந்து